Apartman Boşluğu

Çocukken misafirliğe gidilen apartmanın boşluğundan bakmaya çalışıp/bakıp fanteziden fanteziye koşmamış bir insan evladı gerçekten çocuk olmuş mudur? İçimden edebi cümleler kurmak gelmiyor. Dolayısıyla apartman boşluklarının ideal ve en temel özelliklerini madde madde sıralamaya çalışacağım izniniz olursa;

1) Apartman boşluğuna girmek mümkün değildir (Bir kapısı yoktur).

2) Apartman boşluğu bir garip kokar.

3) Apartman boşluğu her zaman sessizdir.

4) Apartman boşluğu kaynağı belli olmayan bir ışıkla bütün gün aydınlıktır.

5) Apartman boşluğu sadece boşluktur. Dolayısıyla ontolojik bir ihtivası yoktur.Yani çocuk zihninde bir "erek"e tekabül etmez. Gerçi benim yetişkin addettiğim zihnimde de bir ereğe tekabül etmiyor bu mesele.

6) Apartman boşluğunu mistik yapan onu doyasıya inceleme imkanınız olmamasıdır. (Weber'den diyesiye "büyü"sü kolay kolay bozulmaz.)

7) Büyülü olan her şey korkutucudur.

Neden mi apartman boşluğu? Yaşım 20'lerin sonuna, tepelerden aşağı koşan vahşi atlar misali hızlı bir şekilde yaklaşırken kendimi apartman boşluğuna bakmakta olan bir misafir gibi görüyorum da ondan. Bu sandığınız gibi "cool" bir pozisyon da değil. Anlamsız bakan gözlerimin değdiği her şey anlamsızlaşıyor. Alıklaşıyorum. Binlerce yıldır kolektif zihnin ürettiği bütün anlamlarını düşünün. Şimdi ikiyle çarpın. (Şaka şaka). İşte hiç bir anlam "apartman boşluğu" imgesi kadar gerçekçi durmuyor. Sadece apartman boşlukları var aslında. (madde 5'le çelişiyor gibi gözüküyor ama yokluğun var oluşunu anlatmak için hiç bir dilde uygun sözcükler yok henüz)

Peki işin özü ne? Yine apartmanın boşluğunda, yine misafirim. Ne de olsa hiç bir girişi olmayan yerin hiç bir çıkışı da yoktur. Yeterince açık olmadı mı? Eh, dedim ya, içimden edebi cümleler kurmak gelmiyor.

görsel (emeğe saygı)