23 Temmuz 2014 Çarşamba

Ayrılıklara Dair


2013. Hiçbir yaz bu kadar acı ve umutla geçmemiştir sanırım. Yine bir yıl dönümü geldi. Nereden döndük, yaşadıklarımız bize neden döndüğümüzü hissettirdi ortada sanırım. Hayatımda çok fazla kaybediş vardır, hepsi birbirinden farklıdır ama bazılarının tokadının izi geçmiştir de içten içe acır hep.

Başına buyruk çocuğu kaybedişimiz, başına buyruk hüzünler yaşatıyor bize uzun zamandır. Cumaları eğlenirken herkesin gözü seni arıyor, sokakta sana benzettiklerimizin sayısı kaçı buldu. Yani seni çok özledim çocuk. Ulan özledim.

 Neler yaptık sen yokken bir bilsen, ne kadar öldük seninle, kahkaha aralarında aklımıza ne kadar geldin biliyor musun? En sevdiğin ya da bira getirirken çalan parçalarda oynarken damlalar döküldü dostlarının gözünden. Sen bize neler öğrettiğinin farkında mısın? Sen olsan da sarılırdık biz bu kadar sıkı. Vallahi sarılırdık, arada kızardık sana belki sen bize kızardın içten içe, karnıma karnıma şutlar çekerdin, kardeşlerine bağırırdın belki biraz daha. Sesin çıkardı ki yükselirdi bize.

Yine rüyalarımıza gir, her rüyamızda yol sorduğumuz çocuk sen ol, susayınca bize su getir, yağmur yağarken bile kendi evine gitme, sakın içimizde ölme.