Sevgili Vladimir;
Biliyorum bu aralar seni çok
üzdüm, ama senin de yaptığın iş değildi kabul et. Neyse mevzumuz bu değil. Uzun
süredir telefonlarıma cevap vermiyorsun, haber yolluyorum almıyorsun, elçiler
yolluyorum görmüyorsun, laf sokuyorum cevap vermiyorsun. Bu kadar mı beni
umursamıyorsun artık. Nefret bile sevginin bir biçimidir. Artık uzatmayalım bu
kadar bence. Hem uçağı ben mi vurdum. Ben uçak kullanmayı bile bilmiyorum ki,
kırmızı düğmeye bile basamam ben başım döner, askerin biri vurmuş, Davutoğlu bu
olayı savundu diye görevden de aldım, artık uzatmayalım. Nato toplantılarında
seni ne kadar savunduğumu görsen benimle gurur duyarsın. Artık bu meseleyi uzatmayalım,
istersen ortada bir yerde (Samsun olur Sinop olur sen seç) buluşup barışalım
derim.
Bu arada yüzün bu aralar pek bir
soluk, umarım sağlığın sıhhatin iyidir. Kendine dikkat et.
Görüşmek üzere.