15 Ağustos 2015 Cumartesi

"İnsanlık bir kez hikâye anlatıcısını kaybederse, çocukluğunu da kaybetmiş olur”.



“Dünya sanki kararıyor. Ama ben, şarkımda, en başta olduğu gibi beni ayakta tutan şarkımda, şimdinin karmaşasından ve gelecekten korunuyorum. Bitti artık eskisi gibi yüzyılların içinde bir ileri bir geri atıp tutmalar. Artık sadece bir günden diğerine düşünebiliyorum.  Kahramanlarım artık savaşçılar ve krallar değil. Barışın unsurları. Birbirine denk unsurlar. Kuru soğan da bataklıktaki ağaç gövdesi kadar iyidir. Ama kimse barış hakkında epik bir şarkı söylemeyi başaramadı. Bu barışta ne vardır ki pek uzun sürmez, ondan pek bahsedilmez. Şimdi bırakmalı mıyım? Bırakırsam insanlık hikâye anlatıcısını kaybeder. Ve insanlık bir kez hikâye anlatıcısını kaybederse, çocukluğunu da kaybetmiş olur”. (Homer - Der Himmel über Berlin)